Nr 6.
Reactie op de Aanval op Homoseksualiteit door Religieuze Groeperingen

Om te kunnen begrijpen waarom het opzienbarende succes van de homolobby in Zweden zo onverwacht kon komen, moeten we een korte blik werpen op de geschiedenis van Zweden gedurende de afgelopen 150 jaar. 

Omwille van deze discussie zullen we de afgelopen anderhalve eeuw van vaderlandse historie, verdelen in drie ”tijdperken”.

1. Armoede en moreel verval (circa 1800-1883)
In de tweede helft van de 19de eeuw werd ons land geplaagd door extreme armoede en moreel verval. Dronkenschap en verslaving aan alcohol was schering en inslag. In de lijvige serie ”the History of Sweden” uitgegeven door Bonniers lezen we in deel 9, ’Industrie en Populaire Nationale Bewegingen’, het volgende (uit het Zweeds vertaald): In het eerste jaarlijkse rapport van de nieuwe Zweedse Soberheids Beweging geeft dominee Wieselgren te kennen: ”Soms krijgt een boer zijn salaris volledig uitbetaald in drank en bindt hij zich voor een behoorlijk geldbedrag waarvoor hij dan een heel jaar moet werken zonder verder betaald te krijgen. De dienstmeisjes vragen ook of ze uitbetaald kunnen worden in de vorm van drank.”

2. Geheelonthoudingsbewegingen en christelijke opwekkingen (circa 1884-1960)
In hetzelfde boek (deel 9 van de serie ”The History of Sweden”) lezen we:
In 1883 begon de beweging van de Blauwe Knoop en in 1884 die van de Internationale Orde van Goede Tempeliers [IOGT]. Al waren er vaak grote binnenlandse conflicten, de grote vooruitgang door de geheelonthoudingsbewegingen kon daardoor niet worden tegengehouden. Karakteristiek voor deze periode was de uitgesproken christelijke invloed ... In 1909 pleitte de Zweedse geheelonthoudingsbeweging, die een jaar daarvoor was opgericht, voor een referendum over een algehele drooglegging. De uitkomst van de stemming geeft een aardig beeld van de invloed die de geheelonthoudingsbeweging toen had. In totaal 1.884.298 stemmen, 56% van de bevoegde stemmers, bij een opkomst van 99%, stemden voor een algeheel verbod op drank.... In 1917 werd het zogenoemde ’brattsysteem’ ingevoerd, wat inhield dat ieder die alcohol wilde kopen een drankbonnenboekje moest gebruiken (in het Zweeds: motbok).

De uitwerking van de geheelonthoudingsbeweging en de christelijke opwekkingen was enorm. Hele families werden van hun ellende verlost. Het enthousiasme werkte aanstekelijk en de vele voorbeelden van het verschil in leven ervoor en erna, waren overal te zien. Ons land werd verlost van armoede en moreel verval. De statistieken liegen er niet om. Ik ga nog even door met het aanhalen van passages uit ”The History of Sweden”. ”Van 1861-1865 lag het gemiddelde alcohol gebruik (inclusief kinderen) op 10,7 liter per persoon. Van 1901-1910 was dat gedaald tot 7,2 liter p.p. en in 1950 tot 5,2 liter... Het leven van de actieve leden bestond uit vele samenkomsten en vergaderingen. Al hun vrije tijd ging hieraan op. Net als met de christelijke opwekkingsbewegingen werden hele steden en dorpen gekenmerkt door de geheelonthoudingsbeweging.”

Er waren nog twee factoren werkzaam die we niet over het hoofd moeten zien. Met de eeuwwisseling voerde de kleinschalige landbouw nog steeds de boventoon in onze economie en de lappen bouwgrond werden steeds kleiner naarmate ze verdeeld werden onder de volgende generaties. De emigratie naar Amerika van ongeveer 1,5 miljoen arme Zweden (eenderde van de totale bevolking) haalde wat druk van de ketel. Dat gebeurde ook door de industrialisatie en het feit dat Zweden rijk was aan bodemschatten (mijnen- en houtindustrie) zodat er een groeiende economie kon worden opgebouwd.

3. Het tijdperk van moreel verval (circa 1960 tot heden)
Rond het midden van de vorige eeuw was men hier volop bezig de oogst binnen te halen van de grote geheelonthoudingsbewegingen en de christelijke opwekkingen. Wat de christelijke opwekkingen betreft, de nieuwe evangelische kerken zaten vol mensen die acht sloegen op elkaar en die altruistisch met elkaar omgingen. De meesten geloofden dat ze op een dag verantwoording zouden moeten afleggen aan hun Schepper over de manier waarop ze hun leven hadden geleefd. De evangelische bewegingen in ons land hebben Zweden tot een van de Europese landen gemaakt waar het hoogste percentage ’evangelicalen’ geteld werd. (die geloofden in de Bijbel als zijnde een boek waarin je gelooft en dat een gids kan zijn voor je persoonlijke leven in deze wereld, en niet louter een ’heilig’ historisch boek).

Tegenwoordig is de situatie drastisch veranderd. In een onderzoek in 2002 waar 25 landen (ref.40) aan mee deden, werd de vraag gesteld: ”Geloof je in God?” Het land met de hoogste positieve score was Portugal, waar 92 % een geloof in God beleed. Zweden stond onderaan de lijst met 32 % verklaarde gelovigen. De V.S. was met 84 % de derde van boven. Zweden stond ook onderaan bij de vraag: ”Geloof je in een hel?” Eveneens onderaan bij de vraag: ”Ga je minstens eenmaal per maand naar een kerk?” Zweden stond met 8% helemaal onderaan. (De V.S. scoorden met 48%).

Maar zelfs afgezien van het verlies van onze christelijke ankers; hoe heeft overspeligheid in het algemeen en sodomie in het bijzonder ons land zo snel kunnen overspoelen? Hoewel homoseksualiteit in 1944 misdaad-af was, duurde het nog tot de zeventiger jaren voordat de aanval van sodomie in de versnelling raakte. Tegenwoordig moedigt de RFSL (de belangrijkste spreekbuis van homoseksuelen in ons land en rijk gesubsidieerd met ons belastinggeld) onze jongens aan te experimenteren op hun zoektocht naar hun seksuele voorkeur. Op hun website schrijven ze (ref.16):

"Wie neemt wie?  – Over seks voor jou. Jij bent jong en ’in’
Een grietje ontmoet een leuke kerel. De kerel ontmoet een andere kerel. Die kerel is op dat moment juist bij een leuk grietje dat weer met een andere griet samen is geweest.
Probeer je seksualiteit uit! Wie ben je zelf, wie wil je worden en waar ben je nieuwsgierig naar. De wereld ligt voor je open en er valt heel wat te ontdekken en alles is mogelijk. En natuurlijk zul je altijd meer spijt hebben van de dingen die je niet geprobeerd hebt dan van wat je wel geprobeerd hebt.”

(Einde uitspraak van RFSL)

Als dit geen flagrante poging van de homolobby is om jonge mensen te werven voor hun gelederen, dan weet ik het niet. Hoe heeft dit toch allemaal kunnen gebeuren en wat heeft de christelijke gemeenschap hier op te zeggen? Misschien kan het begrijpen van de onderliggende oorzaken als waarschuwing fungeren voor andere landen.

De goddeloze donkere machten hebben hun heerschappij over christenen kunnen vestigen rond het eind van de zestiger jaren. Toen begon onze regering geld te geven aan die denominaties die aan bepaalde voorwaarden voldeden. In het begin leken die voorwaarden redelijk. Niettemin gingen er veel stemmen op voor een Vrije Kerk (Zweeds: ’Frikyrka’) die geen geld zou moeten aannemen van de staat (en daar ook rekenschap over zou moeten afleggen aan de staat) vanwege de dreigende splitsingen. Ze hebben gelijk gekregen. Vandaag harken zo’n 21 denominatie de dollars van de Zweedse regering naar zich toe. En omdat vandaag veel kerken financieel krap zitten, hebben ze de bijdragen van de regering hard nodig. Maar de voorwaarden die de regering stelt vormen een zware bedreiging voor de kerken. In een recent juridisch document lazen we:

"De voorwaarden die gesteld worden aan een denominatie voor het ontvangen van subsidie van de staat bestaan uit het handhaven en versterken van de waarden waarop onze maatschappij is gebouwd en dat de denominatie stabiel is”. Het probleem voor de kerk van vandaag is dat de waarden waarop onze maatschappij gebouwd is drastisch gewijzigd zijn in de afgelopen 30 jaar. Tegenwoordig zijn de totale acceptatie van en tolerantie voor dingen die de Bijbel slecht noemt de basiswaarden geworden waarop onze huidige maatschappij is gebouwd. Neem bijvoorbeeld de denominatie ”Swedish Mission Association” (in het Zweeds: "Svenska Missionsförbundet" or "SMF"). Op hun jaarlijkse conferentie in maart 2002 hebben ze een voorstel geaccepteerd waarbij elk van hun locale kerken zelf kon beslissen of ze wel of niet een voorganger beroepen die homoseksueel is. Dit was niet naar de zin van van het Zweedse parlement dat bang was dat sommige SMF kerken homoseksuele voorgangers zouden discrimineren, die anders hele goede gekwaliciceerde mannen zouden kunnen zijn geweest voor die functie. De regering stelde dus een onderzoek in naar de gang van zaken bij de SMF ten aanzien van tolerantie (of het gebrek daaraan) naar homoseksuelen.

In de zomer van 2002, werd het leiderschap van SMF op het matje geroepen door het ”Department van Cultuur” om verantwoording af te leggen. Na de vergadering en overleg (op 8 juli 2002) gaf SMF leider, Krister Andersson, te kennen dat hij erg tevreden was over de uitkomst van de vergadering (ref.41). Het is echter zeer onduidelijk welke overeenkomst gesloten werd. Wat wel duidelijk is, is dat de SMF en ook de andere denominaties die financieel afhankelijk zijn van de staat, homoseksuelen, die overigens goede voorgangers zijn of diakenen in hun kerk, niet mogen discrimineren. Zoals je kon verwachten, was de SMF leider, Krister Andersson, een van degenen die de nieuwe wet onderschreven die er de oorzaak van werd dat Ake Green in de gevangenis belandde voor zijn controversiële preek over seksuele zonden (ref.42). In een wekelijkse brief aan zijn mensen gaf hij te kennen dat ...hij in de 35 jaar dat hij voorganger was, en de 50 jaar dat hij naar preken geluisterd heeft, nooit situaties heeft meegemaakt waarin het nodig is geweest dat er over de Bijbelgedeelten gepreekt moest worden die over homoseksualiteit gaan. Andersson neemt maar gewoon aan dat andere christenen dezelfde ervaring hebben gehad. Het had niet duidelijker gemaakt kunnen worden. Is het dan gek dat SMF in 2002 besloot de deuren te openen voor homoseksuele voorgangers in hun gelederen?

En Krister Andersson is niet de enige onder voorgangers. Het is nu zeer diep doorgedrongen binnen de gelederen van veel van onze denominaties. Als je deze verachtelijke situatie beschouwd, kun je beter begrijpen waarom er zulke harde kritiek kwam van veel zogenaamde christenen, toen Ake Green op 20 juli 2003 een preek leverde waarin hij in het eerste gedeelte alleen de Bijbelse kijk op homoseksualiteit en andere soorten perversie behandelde. (Het tweede gedeelte ging over Gods genade en vergeving in Christus). Zo’n preek was ongekend in ons land. Jaren geleden nog wel, maar de laatste tijd? Nee.

Opmerkelijk is dat een van SMF’s vooraanstaande voorgangers onlangs gekozen is als leider van de grootste Pinkstergemeente in Zweden, de Filadelfiakerk in Stockholm.

In de lente van het jaar daarop (11 maart 2003) riep de "Ombudsman" voor de homolobby, de heer Hans Ytterberg, een vergadering bijeen van leiders uit alle 21 denominaties, die subsidie van de regering krijgen, om ze toe te spreken over de houding die ze moeten aannemen tegenover de homolobby (ref.43). Deze boodschap was om kippevel van te krijgen voor denominaties die zichzelf als vrij van regeringsinvloeden hadden beschouwd. De vergadering werd de volgende dag voortgezet omdat de regering zelf aankondigde een onderzoek te gaan instellen onder de denominaties, om te zien of er discriminatie van homoseksuelen voorkwam (ref.44).

Zoals al eerder gezegd is: de homolobby heeft zich al stevig in de Zweedse kerk genesteld (voormalige Lutherse staatskerk). Velen maar niet allen van de andere denominaties (vaak ’vrije kerken’ genoemd omdat ze ooit vrij waren van regeringscontrole), hebben tot nu toe geen voorgangers of leden geaccepteerd die openlijk homoseksueel zijn. Ze vormen een soort ’vrije zone’. Geen wonder dat deze situatie de homolobby niet lekker zit.

Nog een tragisch voorbeeld is de Pinksterbeweging (in het Zweeds: ”Pingströrelsen”). Deze denominatie was de grootste in ons land en was vol van leven gedurende de jaren 1910-1960. Lewi Pethrus was hun pionier en leider van de grootste ’vrije kerk’ tussen 1910 en 1958. Hij stierf in september 1974. Hij richtte onder andere een van de politieke partijen in Zweden op, de Christelijke Democratische Alliantie (tegenwoordig Christen Democraten (in het Zweeds “Kristdemokraterna" of "KD"). Pethrus richtte ook een christelijk dagblad op ’De Dag’ genaamd (in het Zweeds: Dagen).

Als Pethrus nu nog geleefd zou hebben zou hij "Pingströrelsen" niet herkend hebben. Immoraliteit is tegenwoordig vele kerken binnengedrongen. Onder jonge mensen is seks voor het huwelijk schering en inslag en sommige kerken hebben homoseksualiteit openlijk geaccepteerd. Het was dus niet verbazend dat de jeugdorganisatie van KD een homoseksueel als leider koos, Eric Slottner.

Er bestaan echter nog een grote en een paar kleinere evangelische en charismatische bewegingen in Zweden. Wat de Pinksterkerk (“Pingströrelsen”) geweest is – die nu door de regering gesubsidieerd wordt – is nu The Word of Life (“Livets Ord”) geworden. En “The Word of Life” – onder leiding van Ulf Ekman – krijgt geen subsidie van onze regering. Ze hebben grote aantrekkingskracht vooral op jonge mensen.

Het was daarom ook niet verwonderlijk dat we tegengestelde reactie’s van de leider van de Pinksterbeweging en de leider van “The Word of Life” te horen kregen op de nu beroemd geworden preek van pastor Åke Green, die hij leverde vanaf zijn preekstoel in een kleine pinksterkerk in Borgholm op 20 juli 2003. De titel van de preek was “Is Homoseksualiteit genetisch bepaald of is het een kwade macht die een spel speelt in de geesten van mensen?”  De preek ging over vrije seks en allerlei soorten seksuele immoraliteit. Greens preek zat vol met aanhalingen uit de Bijbel. Aanleiding voor deze preek was de bewogenheid van voorganger Green voor ons land en onze jongelui die geen enkele vorm van morele opvoeding krijgen. Green werd successivelijk aangeklaagd onder een splinternieuwe Zweedse wet: ”Aanzetten tot geweld tegen een bepaalde groep mensen”. Deze wet werd begin 2003 uitgevaardigd en verbiedt gedrag waarin ”geen respect getoont wordt” evenals het ”beledigen” van een ”groep mensen”.

Green werd hierom door de lagere rechtbank veroordeeld tot een gevangenisstraf. In hoger beroep gegaan bij het hooggerechtshof (Zweeds: “Högsta Domstolen" of "HD") liet voorganger Green daar duidelijk zijn overtuigingen horen en de reden voor zijn preek:

"Wel, de achterliggende gedachte voor mijn preek is dat ik al in 2002 een grote last op mijn hart kreeg. Mijn ziel was diep doordrongen, en ik zeg dat ook in mijn preek, van het feit dat een heleboel dingen die ik gadesloeg om me heen over de homoseksuele levensstijl gingen. Ik zag het overal. Op tv, en overal om me heen, leken de media in alles te zinspelen op de homoseksuele levensstijl. Ik voelde een diep verdriet in mijn hart opkomen. Hoe meer onze maatschappij hiermee overspoeld werd, hoe meer ik eraan dacht dat het op de weg van de kerkleiders, de bisschoppen, en de leiders van de denominaties ligt om op te treden en te proclameren dat dit niet normaal is. Dat deze levensstijl abnormaal is. Het gebeurde echter niet in het jaar 2002. Rond het begin van 2003 begon ik mezelf voor te bereiden op de preek die ik uiteindelijk hield op 20 juli 2003. In verband daarmee ontdekte ik iets heel belangrijks en wil daarom het Bijbelvers aanhalen uit Ezechiel 3:17-19:

' Mensenkind, Ik stel jou aan als wachter over de Israelieten: als je Mij hoort spreken, moet je hen namens Mij waarschuwen. Als Ik tegen een slecht mens zeg dat hij sterven zal en je waarschuwt hem niet, je zegt niets om hem te waarschuwen voor de goddeloze weg die hij is ingeslagen, niets om zijn leven te redden – dan is hij weliswaar een slecht mens die sterft doordat hij zelf schuldig is, maar Ik zal jou voor zijn dood ter verantwoording roepen. Als je een slecht mens daarentegen waarschuwt en hem zegt dat hij tot inkeer moet komen en hij gaat toch voort op zijn goddeloze weg, dan is hij zef schuldig aan zijn dood, maar zul jij het er levend afbrengen. '

Wat ik hiermee zeggen wil is dat ik, als dienaar van het Woord, een verantwoordelijkheid draag. Ik moet die niet overlaten aan de leiders van denominaties en de aartsbisschop, maar zelf heb ik ook een verantwoordelijkheid volgens de Bijbel om mijn eigen geweten te zuiveren, door mensen te laten weten dat ze op het verkeerde pad zijn. Ik geef dan ook te kennen dat als ze zich bekeren en Christus gaan volgen, ze niet onder het oordeel zullen komen. Ik laat de mensen zelf beslissen of ze hun homoseksuele levensstijl willen continueren of dat ze zich willen bekeren. Dit was dus de achtergrond van mijn preek. Begin 2003 ben ik begonnen met voorbereidingen voor deze preek.” (Einde verklaring voorganger Green voor het hooggerechtshof)
Voor de volledige tekst van voorganger Greens preek en een gedetailleerd verslag van de achtergrond, inclusief de legale punten voor de uiteindelijke processen, click here. Pastor Green is vele jaren voorganger geweest in ”De Pinkster Beweging”.

Zoals gezegd, reageerden de leider van de ”Pinkster Denominatie” en de leider van ”The Word of Life”, heel verschillend op de preek van Green.

4. De Pinkster Denominatie
Op 13 Juni 2004, twee dagen voor het proces van Green in het lagere gerechtshof, verleende de leider van de grootste kerk binnen de Pinkster Denominatie (pastor Hedin van de ’Filadelfia Kerk’ in Stockholm, Zweden) een interview aan het Zweedse dagblad, Svenska Dagbladet.  Hedin zei het volgende [ref.45]: “Ik vind het niet gepast dat Green heeft gesproken zoals hij deed over een groep mensen en ik geloof niet dat hij waar kan maken wat hij gezegd heeft. De Pinkster Denominatie staat niet achter wat hij gezegd heeft en ik persoonlijk distantieer mij er ook van.”

Volgens Hedin kan Green dus niet ”waarmaken wat hij heeft gezegd” hoewel zijn preek vol Bijbelse aanhalingen was. (klik hier voor een volledige transscriptie van de preek van Green, die hij hield op 20 juli 2003)

Twee dagen later, (op de dag van het proces tegen Green) deed Hedin, in een interview met zijn eigen dagblad Dagen, een soortgelijke uitspraak (ref.46). Denk je eens in hoe gemakkelijk Hedin het heeft gemaakt voor de politiek correcte en aangestelde juryleden (Zweeds: “nämndemän”) – vaak mensen die een politieke carriëre ambieëren – toen ze Green veroordeelden tot een maand gevangenisstraf, op 29 juni 2004. Ze beperkten het tot een maand omdat Green nog geen strafblad had, en dit zijn eerste misdrijf was.
Åke Green – die zelf 33 jaar lang een trouwe voorganger in de Pinkster denominatie was geweest – zei, dat het voelde alsof hij in de rug gestoken was door een collega-voorganger.

Een tijdje na zijn veroordeling, ontving pastor Green een brief van een ”broeder” in voorganger Hedin’s kerk (Filadelfia) in Stockholm. Hij schreef dat hij homoseksueel was en dat hij en zijn partner zich erg thuis voelden als leden in de kerk van pastor Hedin. Hij voegde er zelfs aan toe dat hij in tongen sprak net als iedereen daar. En de jeugdleider van de christelijke KD -Partij (opgericht door de overleden Pinksterleider Lewi Pethrus) is een toegewijde openlijke homoseksuele jongeman (Eric Slottner) die te kennen gaf dat Ake Green een strenge gevangenisstraf verdiende voor zijn preek. 

Je zou zeggen dat er duidelijk iets mis is met wat er van de kansel wordt gepredikt. Ze komen met het argument dat het karakter van God niet veranderd is sinds de schepping. Het is waar dat God een speciale relatie had met ”Zijn eigen mensen”, de Israelieten, in het Oude Testament en dat er wetten waren voor de Joden, die niet van toepassing zijn voor de volgelingen van Jezus. Maar het karakter (de natuur) van God verandert niet. Hij is van eeuwigheid tot eeuwigheid en Dezelfde gisteren vandaag en morgen. Hoe kan Hij ineens 180 graden zijn omgedraaid? Hoe kan Hij die eens zei (Leviticus 18:22-25): Je mag niet het bed delen met een man zoals met een vrouw, dat is gruwelijk. Verontreinig jezelf niet door de geslachtsdaad te verrichten met een dier, nu plotseling zulke daden heel normaal vinden? Als Hij een afschuw heeft van de seksuele zonden van homoseksualiteit en bestialiteit, en daar de hoogste strafmaat voor eist, hoe kan Hij dat nu dan plotseling allemaal accepteren? Jezus Zelf vergeleek de zonden van Sodom met nog ergere zonden. In alle eerlijkheid moet gezegd worden dat pastor Hedin zelf, anders dan andere leiders van zijn denominatie, in het openbaar gezegd heeft dat hij gelooft dat homoseksuele handelingen zondig zijn.

Onlangs is pastor Hedin teruggetreden van zijn positie als leider van de grootste kerk binnen de Pinkster Denominatie (de Filadelfia kerk in Stockholm). Hij werd op 22 oktober 2006 vervangen door pastor Niklas Piensoho die uit de SMF denominatie komt (zie boven). Onlangs is de denominatie in financiele problemen gekomen. Dit waarschijnlijk vanwege een dalend aantal leden en een gebrek aan gulle gevers onder de achtergebleven leden.

5.  The Word of Life (Het Levende Woord)
Aan de andere kant , beweerde de leider van Word of Life (pastor Ulf Ekman) op 2 augustus 2004 middels een grote krantenkop in zijn eigen dagblad ’The World Today’ (de wereld vandaag) (ref.47): “Åke Green krijgt de steun van 5.500 personen hier”. In het bijbehorende artikel stond (gedeeltelijk): “ ‘God zegene Åke Green’ sprak Ulf Ekman, en de hele gemeente stond als een man op om te applaudiseren ... Ekman vervolgde: ’Het is een grote schande voor het christendom, asl er niet een leider van welke denominatie dan ook in Zweden zijn steun heeft betuigd aan Ake Green.’ ”.

Evenals het verschil in reactie tussen ”Dagen” en ”The World Today” , wat hierboven is besproken, verbaasde het me evenmin dat:
1.“Dagen”, een van de veertien dagbladen was (op een totaal van 42) die weigerden mijn advertentie te plaatsen voor deze website, toen ik die in de zomer van 2006 voor het eerst (in het Zweeds) introduceerde. Dagen wordt nog steeds door veel christenen in ons land gelezen. En dat:
2.  “Världen idag” (The World Today) zich onder de 28 (van de 42) kranten bevond, die mijn advertentie accepteerden toen deze website van start ging in de zomer van 2006.

Leerstellingen

Maar je vraagt je misschien af hoe het nu volgens de Bijbelse leerstellingen met het onderwerp homoseksualiteit zit? Hoe gaan de ”vrije kerken” zoals de Pinkster Denominatie daar mee om?

Wel, de oude afvallige Zweedse Staatskerk – die nu de Zweedse Kerk wordt genoemd, na de scheiding van kerk en staat – heeft de leiding genomen bij het introduceren van een nieuwe doctrine over het onderwerp. Andere denominaties zijn die slaafs gevolgd. In een recent nummer van het Pinkster Jeugd Magazine, Gyro, (gepubliceerd door de Filadelfia Publishing Group) wordt de nieuwe leerstelling in een speciale uitgave over homoseksualiteit gepresenteerd. (ref.48). 

In het blad Gyro worden twee verschillende ’interpretaties’ van de Bijbel gepresenteerd zonder enige leidraad voor de jonge lezers over welke interpretatie de juiste is. Onder het kopje ”Homo –OK of niet?” worden de twee uitleggingen naast elkaar gezet onder de subhoofdjes ”Tegen” en ”Voor”. De ”Tegen” kolom geeft de traditionele en Bijbelse versie op het onderwerp. De ”Voor” kolom geeft een nieuwe uitleg die als volgt is (ref.49):
“Als Paulus het over ’onnatuurlijk’ heeft in Romeinen 1:26-27 en over overspel in 1 Cor. 6:9-10 dan heeft hij het waarschijnlijk over de toen vaak voorkomende situatie waarin oudere mannen jonge jongens seksueel misbruiken. Deze passage is dus niet relevant voor een situatie waarin we te maken hebben met vastgelegde homoseksuele relaties.”

In het Gyro artikel staat geen enkele aanwijzing voor de jonge lezers over welke van de twee uitleggingen nu de Bijbelse is. Hoe kan iets dat God, Jezus, en de apostelen allemaal met afschuw vervulde, plotseling tevoorschijn komen als iets dat geheel strookt met Bijbels onderwijs? Je verstand staat erbij stil. Jezus Zelf heeft sodomie onder de vreselijkste zonden geplaatst (Matt. 11:24).

In hetzelfde nummer van Gyro, staan ook een paar artikelen die homoseksualiteit voorstellen als iets volkomen normaals en acceptabels onder christenen. Een van de artikelen gaat over Stefan, een achttienjarige jongen die zichzelf al een homoseksueel noemt, en dat ”God een eerlijke steun voor hem is geweest” tijdens zijn ontwikkeling (ref. 50). De arme jongen heeft counseling nodig en geen openbaar interview door een onverantwoordelijke ongevoelige journalist die op een sensationeel artikel uit is, en ondertussen de jongen een prematuur etiket opplakt. En omdat Gyro bekend staat als een christelijk blad. Waarom roepen ze, als ze dan toch het vroege seksleven van Stefan openbaar moeten maken, de jonge lezers in ’s hemelsnaam, (en ik bedoel in ’s hemelsnaam) niet op vurig voor Stefans bevrijding te bidden. Als dat niet gebeurt zal Stefan al snel bezig gaan met de praktijken die in het ”Anale Handboek” op de website van RFSL worden aanbevolen (ref. 13). Wat hem te wachten staat is niet de rooskleurige en opgeschoonde voorstelling van zaken, die het magazine de jonge lezers graag wil doen geloven. De homoseksuele levensstijl wordt gekenmerkt door een progressie in abnormaal gedrag.


Een van de bekendste en internationaal erkende autoriteiten op het gebied van Nieuwe Testament exegese, is professor Caragounis. Toen hij zijn laatste boek ”Homoerotik” publiceerde, (uitgekomen bij XPMedia (ref. 51) weerlegde hij de nieuwe uitleg van het traditionele Bijbelonderwijs over homoseksualiteit die K.G. Hammar en het Gyro magazine hadden voorgesteld. Hij was daarvoor op het matje geroepen door de homolobby op de universiteit die hem wilde laten ontheffen uit zijn positie van professor aan de universiteit van Lund.

Zoals al eerder gezegd, kwam de nieuwe uitleg in ons land bij de ”Zweedse Kerk” vandaan, die tot het jaar 2000 de Lutherse Staatskerk is geweest (“Svenska Statskyrkan”). Op dit moment wordt de Zweedse Kerk geleid door een sterk pro-homo leiderschap. Natuurlijk zijn niet alle clericalen in de greep van de homoseksualiteit maar wel het merendeel van het leiderschap. De inzegening van homoseksuele priesters, de ”zegen” op homoseksuele verbintenissen, de dwang voor legalisering van homohuwelijken etc. zijn schering en inslag geworden in de Zweede Kerk. Onze afvallige aartsbisschop K.G. Hammar, heeft de toon gezet voor deze verachtelijke ontwikkeling en morele neergang. Alsof zijn extreme steun aan de homoseksuele agenda nog niet genoeg was, ontkent hij nu ook de wonderwerkende kracht van Jezus Christus. Eeen van zijn kenmerkende uitspraken gaat over de onbevlekte ontvangenis van Christus (ref. 52):
”Ik kan niet zeggen dat ik erin geloof. Maar het gaat om de betekenis. Moet de onbevlekte geboorte echt betekenen dat er een biologische afwijking aan de hand was? Voor mij is het een duidelijke theologische uitspraak, een manier van zeggen dat er iets bijzonders aan de hand is met Jezus. Hij is niet de enige in de wereldgeschiedenis waarvan gezegd is dat hij uit een maagd geboren is.” 
Al doet Hammar dergelijke uitspraken, toch moet hij van tijd tot tijd in zijn Lutherse gemeente de Geloofsbelijdenis voorlezen: ”Ik geloof in Jezus Christus, de eniggeboren Zoon, onze Heer, die geboren is uit de maagd Maria ...”. Hoe kan dit samengaan met intellectuele eerlijkheid? Het was dan ook geen verrassing toen aartsbisschop Hammar uitsprak dat sommige Bijbelgedeelten op de vuilnisbelt van de geschiedenis thuis horen.

De zuster van Hammar (Anna Karin Hammar) is ingewijd als lesbische voorganger in de Lutherse Kerk in Uppsala. Wat betreft haar seksuele geaardheid heeft ze te kennen gegeven:
“De situatie is voor mij zo: ik kan als homoseksueel leven omdat ik Gods zegen duidelijk ervaar, en daarom kan ik vooroordelen en discriminatie verdragen” (Uppsala Nya Tidning, November 17, 2004).

De Evangelische Vaderland Stichting (“Evangeliska Fosterlands Stiftelsen” of EFS) is een beweging van leken binnen de Zweedse (Lutherse) Kerk, die de nadruk legt op missiewerk en lekenactiviteiten. De EFS heeft lange tijd zendingswerk gedaan in Ethiopië. In 1959 hebben enkele zendingsorganisaties uit diverse landen, die in Ethiopie aan het werk waren, zich samengevoegd tot de Ethiopian Evangelical Church Mekane Yesus (EECMY) beweging. We hebben dus een langdurige relatie met EECMY opgebouwd, die een spectaculaire groei heeft doorgemaakt sinds het begin, en tegenwoordig vijf miljoen leden telt (de totale bevolking van Ethiopie telt 78 miljoen mensen). Het is onder andere dankzij de langdurige en voortdurende zendingsactiviteiten van Zweden in Ethiopie, dat veel geld voor ontwikkelingshulp vanuit ons land naar Ethiopie ging.

Komende zomer organiseert Mekane Yesus een grote conferentie in Addis Abeba. De Zweedse Kerk, inclusief deelname door EFS, was van plan een delegatie te sturen onder leiding van onze aartsbisschop. Maar de voorzitter van Mekane Yesus heeft in januari twee brieven aan de aartsbisschop gestuurd, waarin hij opheldering vroeg over de houding van zijn kerk tegenover homohuwelijken en de ”zegen” op homopartners. [Uit een recent onderzoek onder 70 clericalen die actief zijn in de Zweedse Kerk, bleek dat 75% er geen bezwaar tegen heeft homoseksuelen in de echt te verbinden.]

Beide brieven van Mekane Yesus bleven onbeantwoord door de Zweedse kerk. Ze kregen dus te horen van Mekane Yesus dat ze niet welkom waren op de conferentie deze zomer (ref.53). Dit was duidelijk een grote teleurstelling voor vele priesters en lekenleiders binnen de Zweese Kerk. In plaats van een mooie reis naar Ethiopie te maken, moeten ze nu thuis blijven, en de gevolgen ondergaan van hun nieuwe religie. De ironie van dit alles is dat de leiders van de Zweedse (Lutherse) Kerk zichzelf waarschijnlijk ’progressiever’ vinden dan Mekane Yesus, omdat ze een langere kerkgeschiedenis hebben. Ze geloven ongetwijfeld dat er een dag zal komen dat de jongere kerk die ze ooit hielpen stichten in Ethiopie, zich ook zal ontwikkelen tot een kerk die de zonde van homoseksualiteit volledig zal accepteren. Er staat tenslotte geschreven: ”Terwijl ze beweren wijs te zijn, zijn ze dwaas ...” (Romeinen 1:22-32)

Het is net of er een nieuwe religie ons land is binnengedrongen. Het omarmen van de homolobby agenda gaat gepaard met een groeiende scepsis over wat Jezus onderwezen heeft over de hel. Het zal moeilijk zijn om dezer dagen nog een preek te horen over dit onderwerp waar Jezus Zelf zoveel over onderwezen heeft.

Voordat Hij de aarde verliet vertelde Jezus zijn discipelen dat de Heilige Geest zou komen (Johannes 16:8): ”Wanneer Hij komt zal Hij de wereld duidelijk maken wat zonde, gerechtigheid en oordeel is: zonde – dat ze niet in Mij geloven, gerechtigheid – dat Ik naar de Vader ga en jullie Me niet meer zien, oordeel – dat de heerser over deze wereld is veroordeeld.

Dat is het plan dat uitgevoerd wordt door de Heilige Geest. In ons land gebeurt het tegenwoordig zelden dat er over het eeuwige oordeel wordt gepreekt. Maar in de christlijke geschiedenis hebben zulke boodschappen zondaars op de knieen gebracht voor het kruis, om hun zonden te belijden. In plaats van Jezus de vreselijke last van de zonde te laten afnemen, is de ’mantra’ tegenwoordig vriendschaps-evangelisatie. ’Kom naar onze kerk omdat het gezond voor jou en je kinderen is, om een injectie te krijgen van religie en ethiek!’ De realiteit van de hel is iets dat veel christenen in ons land vandaag eenvoudigweg niet geloven. Ze geloven dat Jezus een grap vertelde toen Hij het over de hel had of dat Hij mensen wilde beangstigen, zodat ze Hem zouden gaan volgen en discipelen van Hem zouden worden.

In plaats daarvan is een gunstige reputatie in de wereld, vol van zonde, belangrijker geworden dan het mandaat van Christus. Daarom is het niet verwonderlijk dat de Pinkster Denominatie regelmatig enquêtes houdt en voor officiele peilingen betaalt, over de populariteit van hun denominatie in onze maatschappij. De laatste tijd waren ze teleurgesteld dat de resultaten aantoonden dat hun populariteit gedaald was en ze gaven daar ’de zaak Ǻke Green’ de schuld van. Dit staat ook haaks op de woorden van de Meester (Lucas 6:26): ’Wee jullie wanneer alle mensen lovend over je spreken, want hun voorouders hebben de valse profeten op dezelfde wijze behandeld’ en ook Mattheus 5: 11 en 12: ’Gelukkig zijn jullie wanneer ze je omwille van Mij uitschelden, vervolgen en van allerlei kwaad betichten. Verheug je en juich, want je zult rijkelijk worden beloond in de hemel.’ En ook Lucas 6:22,23: ’Gelukkig zijn jullie wanneer de mensen jullie omwille van de Mensenzoon haten en buitensluiten en beschimpen en je naam door het slijk halen. Wees verheugd als die dag komt en spring op van blijdschap, want jullie zullen rijkelijk beloond worden in de hemel.’

Ofwel Christus, of de Pinkster Denominatie, heeft het bij het verkeerde eind. Ze kunnen niet allebei gelijk hebben. Is het dan nog vreemd als onze jeugd (verleid of al gevangen in de netten van homoseksualiteit) geen duidelijke richting kan vinden in sommige van de zogenaamde evangelische denominaties? ’Jullie zijn het zout van de aarde. Maar als het zout zijn smaak verliest, hoe kan het dan weer zout gemaakt worden? Het dient nergens meer voor, het wordt weggegooid en vertrapt.’ (Matt.5:13)


Summary of Reactions by Christian Groups in Sweden
Gebaseerd op de besprekingen hierboven (en behoorlijk generaliserend) volgen nu de reacties van christenen in Zweden op de vernietigende aanval van homoseksualiteit, onderverdeeld in drie groepen:
1. De afvallige kerk. Dit is de officiële Zweedse Kerk ("Svenska Kyrkan") waar homoseksualiteit bijna geheel is geaccepteerd. Veel priesters zijn openlijk homoseksueel. En een grote meerderheid (meer dan tweederde) gaf tijdens een recent onderzoek te kennen dat ze er niets op tegen hebben om een homoseksuele verbinding te zegenen. Verder heeft aartsbisschop K.G.Hammar verklaard dat veel van het algemene Lutherse gedachtegoed op de vuinisbelt thuishoort (Sw. "soph_gen").

2. De Vrije Kerken (Sw."Frikyrkan"). De acceptatie van homoseksualiteit varieert. Bijvoorbeeld: de SMF (geleid door voorganger Krister Andersson), heeft zijn deuren al opengezet en homoseksuele voorgangers verwelkomd (zolang ze ook geaccepteerd worden door de locale gemeenschap). De Pinkster Beweging ("Pingst FFS") heeft homoseksuele voorgangers nog niet toegelaten binnen hun gelederen. Maar hun leider (voorganger Sten Gunnar Hedin) heeft de boodschap van voorganger Ake Green pertinent afgewezen, en blijft doorzeuren over zijn preek. Het blad "Dagen" heeft duidelijk een groeiende sympathie aan de dag gelegd voor homo’s. Veel denominaties in deze groep zijn financieel afhankelijk geworden van de Zweedse regering, die duidelijk de eis stelt dat homoseksuelen binnen hun gelederen worden toegelaten. Omdat de financiële toestand sowieso al steeds nijpender wordt voor sommige van hen ("Pingst FFS"), zal het steeds moeilijker worden dergelijke eisen van de regering af te wijzen.

3.  De kerk die "The Word of Life" ("Livets Ord") wordt genoemd onder leiding van voorganger Ulf Ekman. Deze groep ontvangt geen financiële steun van de regering. En Ulf Ekman gaf na Ǻke Greens preek tegen homoseksualiteit te kennen: "“Åke Green krijgt de steun van 5.500 mensen hier” en "God zegene Åke Green" en de hele gemeente stond als een man op voor een spontaan applaus. Ekman vervolgde: ”Het is een grote schande voor het christendom in Zweden dat geen enkele leider van een denominatie zijn steun betuigd heeft aan Åke Green". 

De Zweedse Kerk (de afvallige kerk) was ooit verbonden met de Zweedse regering ("Statskyrkan") maar werd een paar jaar geleden onafhankelijk van de regering verklaard. Als gevolg van die verandering werden bepaalde financiën en land aan hun bezit toegevoegd. Daarom valt te verwachten dat ze langer zullen kunnen ’opereren’ dan de meeste ”vrije kerken”, temeer daar ons land steeds verder geseculariseerd en in moreel verval raakt.

Wat betekent dit alles nu voor de slachtoffers van de homoseksuele levensstijl?
Bedenk dat veel van de slachtoffers seksueel misbruikt en getraumatiseerd werden toen ze klein waren. Seksueel misbruikte jonge mannen zullen zichzelf zeven keer zo snel als homo of biseksueel beschouwen dan vrienden die niet misbruikt zijn.

Ik wil afsluiten met een citaat uit een boek van Kupelian: “De marketing van het Kwaad; Hoe radicale elite, en pseudo-experts ons corruptie verkopen, vermomd als vrijheid”.   Kupelian schrijft op blz. 35 (tussen haakjes staat mijn eigen toevoeging):

“Homoseksuele activisten vinden hun zaak vergelijkbaar met die van zwarten en de burgerrechten-beweging van de zestiger jaren. Van Afrikaanse afkomst zijn heeft niets te maken met het ontvluchten van je eigen geweten en de schepper van dat geweten – God.

Maar juist vanwege dit verschil gaat ’de homo burgerrechten beweging’ (in de grond van de zaak) niet over het veranderen van de wet, zodat homoseksuelen gelijke kansen zullen hebben om te slagen, zoals dat voor de zwarten in de zestiger jaren gold. Homoseksuelen leven al in vrijheid en (afgezien van personen die worstelen met pedofiele neigingen) kunnen overal gaan en staan en werken waar ze willen. Feitelijk genieten homo’s gemiddeld een hoger inkomen dan de doorsnee Amerikaan. (en ze hebben veel meer vrije tijd omdat ze meestal niet hoeven te zorgen voor de opvoeding van kinderen en de kosten die dat met zich meebrengt.)

Het gaat dus niet over het hebben van rechten. Het gaat over het herzien van waarheid en het wegwerken van alle kritiek, zodat militante homoseksuelen met een gerust hart hun ’levensstijl’ kunnen uitoefenen zonder daarin gehinderd te worden door de realiteit.

Bedenk wel dat ieder van ons – inclusief homoseksuelen – een geweten heeft gekregen (die geestelijke maatstaf die God in ieder van ons heeft gelegd) dat ons parten gaat spelen als we de verkeerde dingen doen.Maar als we in de macht geraken van duistere krachten die we niet begrijpen, en dan onze obsessies en verslavingen beginnen te verdedigen, zullen we uiteindelijk dat geweten als een vijand gaan beschouwen. Misschien lukt het ons nog die innerlijke alarmbel uit te schakelen, maar wat gebeurt er als iemand anders met eenzelfde afgewezen geweten ons te dicht nadert? Dan voelen we ons bedreigd.

Daarom voelen we ons gedwongen die ’stem van het geweten’ het zwijgen op te leggen, en niet alleen die in onszelf, maar ook in andere mensen, wat ons eigen geweten weer wakker maakt, en waarmee we op voet van oorlog staan. Dit betekent dat we geen andere mening kunnen verdragen. We kunnen dat gewoon niet uitstaan. We willen het dan wel uitgillen. 

Voor de homoseksueel die in ontkenning leeft, voelt elk liefdevol aanbod van hulp door bijv. een christen die ex-homo is, of een counselor die wil helpen van de homoseksuele verslaving af te komen, als de laagste, misbruikende haatactie. Het is uit pure liefde geboren, maar wordt geinterpreteerd als haat en fanatisme simpelweg omdat we dan geconfronteerd worden met de waarheid die niet welkom is in ons hart.”