Ref. 29:

Ten odsyłacz (w j. angielskim) jest pełnym pisemnym uzasadnieniem Szwedzkiego Sądu Najwyższego w procesie Pastora Ake Greena, kaznodziei, który został skazany przez sąd niższej instancji na więzienie za swoje kazanie o niemoralności seksualnej w Szwecji. Sąd Najwyższy zgodził się z decyzją sądu niższej instancji, że Green rzeczywiście popełnił przestępstwo, które zasługuje na więzienie. Ten sąd jednak musiał wziąć pod uwagę to, czy ich orzeczenie byłoby podtrzymane przez Sąd Europejski zajmujący się prawami człowieka. W Sądzie Europejskim zasiadają członkowie innych krajów europejskich, które nie stały się jeszcze tak sodomistyczne i hedenistyczne jak nasz kraj. W innych krajach nadal są podtrzymywane podwójne prawa człowieka do wolności słowa i wyznania. Dlatego decyzja „winien” nie zostałaby podtrzymana w Sądzie Europejskim. Pastor Green musiał więc zostać uwolniony przez Sąd Najwyższy Szwecji. Jednak prawo szwedzkie ograniczające wolność słowa i wyznania, nadal obowiązuje i jest egzekwowane w naszym kraju. Homomafia nie chce zmiany tego prawa, gdyż może ono być stosowane do tego, aby zamknąć usta wielu kaznodziejom. Nie chcą oni przechodzić takiego nękania prawnego, jaki musiał przechodzić Green.

Takie rozumowanie Sądu Najwyższego jest oczywiste w ich pisemnym uzasadnieniu tej sprawy. Przetłumaczone na twój język mówi ono (w części):

Uwaga:

Zdania, które są tu zacytowane, to ostatnie zdania z paragrafu w środku pisemnego uzasadnienia. Streszczają one opinię sądu, że Ake Green (w dokumentach przedstawiany jako AG) był rzeczywiście przestępcą według prawa szwedzkiego.

AG świadomie powtarzał te stwierdzenia w swoim kazaniu przed zborem, świadomy tego, że będą odebrane jako obraźliwe. W znaczeniu rozdziału 16, Sekcja 8 Kodeksu Karnego, który był wyrażony w motywacji, te stwierdzenia muszą więc być uważane jako wyraz pogardy dla homoseksualistów, jako grupy.

Uwaga:

Jednak z powodu różnych przepisów dotyczących praw człowieka w Unii Europejskiej (EU) Szwedzki Sąd Najwyższy musiał wziąć je pod uwagę i pominąć szwedzkie prawo. Pod koniec tego dokumentu piszą tak:

Sąd Najwyższy musi jednak teraz uzasadnić, czy zastosowanie Rozdziału 16, Sekcja 8 Kodeksu Karnego w przypadku AG powinno zostać odłożone, ponieważ takie zastosowanie byłoby pogwałceniem konstytucji (Decyzje Szwedzkiego Sądu Najwyższego NJA 2000 str. 132 i 2005 str. 33) Konwencji Europejskiej (cf Ustawa 1993/94; 117 str. 37 f i Raport Komisji 1993/94: KU24 str. 17ff).

Dalej ten dokument mówi:

Kiedy Europejski Trybunał Praw Człowieka oceni czy dane ograniczenie jest konieczne w społeczeństwie demokratycznym, sąd uzasadni czy jest to zgodne z pilną potrzebą społeczną, czy jest to proporcjonalne do usprawiedliwionego i pożądanego celu, albo czy powody podane przez władze państwowe dla jego usprawiedliwienia były właściwe i wystarczające (wyrok sądu z 26 kwietnia 1979 w sprawie Sunday Times w Zjednoczonym Królestwie, str. 62, Seria Publikacji A nr. 30). Jeżeli chodzi o wyrażenia, które propagują, podjudzają, promują czy usprawiedliwiają nienawiść w oparciu o nietolerancję (włączając w to nietolerancję religijną) „wypowiedzi nienawistne”, to Trybunał Praw Człowieka uważa, że może być konieczne karanie, albo nawet zapobieganie tego rodzaju wyrażeniom. Należy ocenić całość okoliczności, włączając w to treść wypowiedzi i kontekst, w którym te określenia były wypowiadane, żeby ocenić, czy restrykcje są proporcjonalne w odniesieniu do celu i czy powody są właściwe i wystarczające. Charakter i powaga kary musi również być brana pod uwagę w tym kontekście. (Zobacz sąd w sprawie Gunduza, str. 40; porównaj też z sądem z 9 czerwca 2004 w sprawie Abudullaha Ayedina z Turcji, str. 35; aplikacja 42435/98, nie publikowane) …

W ogólnej ocenie okoliczności, w świetle praktyki Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, w przypadku AG jest jasne, że nie chodzi tu o takie nienawistne określenia, które nazywamy zazwyczaj słowami nienawiści. Ma to również zastosowanie do jego wypowiedzi, które można uznać za dalekosiężne, gdzie nienormalności seksualne są określane jako rak, ponieważ to stwierdzenie, rozpatrywane w świetle tego, co powiedział w związku ze swoim kazaniem, nie ma takiego charakteru, żeby go można było uznać za promocję czy usprawiedliwienie nienawiści do homoseksualistów. Sposobu, w jaki się wyraził nie można chyba uznać za bardziej poniżający niż słowa z cytowanych fragmentów Biblii, ale można je uznać jako dalekosiężne, biorąc pod uwagę przesłanie, jakie chciał przekazać słuchaczom. W tym kazaniu podał on swoje stanowisko przed zborem na temat, który jest w Biblii. To czy wiara, na której on oparł swoje stwierdzenia jest usprawiedliwiona czy nie, nie jest brane pod uwagę w tym uzasadnieniu (Europejski Sąd do Spraw Praw Człowieka z 26 września 1996, w sprawie Monoussakis i innych w Grecji, str. 47).

W takich okolicznościach jest prawdopodobne, że Europejski Trybunał Praw Człowieka po przeanalizowaniu ograniczeń nałożonych na głoszenie przez AG idei opartych na Biblii, które stanowiły wyrok uznający jego winę, uznałby, że to ograniczenie nie jest proporcjonalne i dlatego stanowiłoby pogwałcenie Konwencji Europejskiej.

Wyrażenie krytyki w orzeczeniu na temat agitacji przeciwko grupie narodowej lub etnicznej nie może być uważane jako oznaczające, że pomiędzy Konwencją Europejską i Kodeksem Karnym istnieje prawdziwy konflikt przepisów (Raport Komisji 1993-94Ł KU24 str. 18 ff.). Wynika to na pewno z tego, co jest stwierdzone wyżej, że według pracy przygotowawczej celem jest to, aby tego rodzaju stwierdzenia, które cytował tutaj Generalny Prokurator w uzasadnieniu oświadczenia aktu przestępczego, były uważane za wyrażające krytykę w znaczeniu tej klauzuli. Jednym z powodów włączenia Konwencji Europejskiej do prawa Szwedzkiego było to, aby stworzyć wyraźne podstawy do bezpośredniego zastosowania Konwencji w sądach Szwedzkich (zobacz Ustawa 1993/94:117 str. 33). Sąd Najwyższy postanowił również w kilku decyzjach, że musi być możliwość odchylenia od takich stwierdzeń dotyczących znaczenia interpretacji prawa w pracy przygotowawczej dla sądu, albo w przypadku, kiedy jest to wymagane do interpretacji Konwencji, która jest wyrażana w decyzjach Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (zobacz najnowsze decyzje Szwedzkiego Sądu Najwyższego NJA 2005, str. 462; również wcześniejsze sprawy prawne włączające NJA 1988, str. 572, 1991 str. 188, 1992, str. 532 i 2003 str. 414). To co zostało stwierdzone, zakłada, że klauzula odpowiedzialności za agitacje przeciwko grupie narodowej w tym przypadku powinna być interpretowana bardziej restrykcyjnie niż to było wskazane w pracach przygotowawczych tak, żeby zostało osiągnięte zastosowanie zgodne z Konwencją. Jak stwierdzono, można zakładać, że takie zastosowanie zgodne z Konwencją nie pozwoliłoby na wydanie orzeczenia winy AG w obecnych okolicznościach w tej sprawie.

Biorąc pod uwagę to, co zostało stwierdzone, oskarżenie przeciwko AG zostanie oddalone.

Żeby zobaczyć pełny tekst (w j. angielskim) kliknij tutaj (rozmiar pliku 92 k)