Бр. 4
Извадоци од книгата на д-р. Nicolosis
Родителски прирачник за спречување на хомосексуалноста - (УП.3). 

 

Политичката коректност и понатаму заразно ги зафаќа сите наши асоцијации за ментално здравје. Америчката психијатријска асоцијација 1999. година на својот распоред ја поставила дебатата дали треба да се промени сексуалната ориентација по пат на терапија. Дебатата била откажана откако двајца предавачи, што требале да ја водат дебатата, се повлекле со изговор дека темата за хомосексуалност со можност за промена е премногу политички набиена за еден научен собир. Психијатрот Jeffrey Satinover и јас изворно требаше да бидеме членови на панелната дискусија, но психијатрите, инаку хомосексуални активисти, одбија да учествуваат ако или Satinover или јас учествуваме во таква дискусија.

Значи, вие сте во средно училиште и мислите дека хетеросексуалноста е норма? Со среќа за време на излагањето на вашиот став, за изложување на вашата теза, или согласувањето со вашите колеги. Подобро е за вас тој поглед на свет да го држите за себе, во спротивно ќе бидете отфрлени од општествениот клуб во кој толку посакувано сакате да влезете. 

Психологијата ја сочинуваат крдо на независни умови,’ како што вели изреката, сите на цел глас објавуваат своја љубов на различности додека инсистираат да размислувате точно како нив. Дали професијата е свесна дека тука имаме иронија? Како претседател на NARTH (National Association of Research and Therapy of Homosexuality (Национална асоцијација за истражување и терапија на хомосексуалноста)) бев охрабрен кога претестедателот на Америчката психологиска асоцијација (APA), Norine Johnson, го издаде артикалот што страствено ја заговараше интелектуалната слобода. Таа рече: Силно ја подржува отворената дебата внатре во APA, без оглед на јачината или интензитетот на дебатата. Дебатата е здрава. Несогласувањето е здраво. ... Продуктивната и здрава наука очекува слобода во истражувањето и слобода во изразувањето.’

Што ја мотивираше Johnson-ината страствена изјава? За жал тоа не беше грижата за луѓето што сакаат да ја сменат својата сексуална ориентација. Д-р. Johnson била загрижена за јавната галама што било срамота за асоцијацијата: APA издаде артикал кој тврдел дека на педофилските односи, изненадувачи, сексуално злоставуваните момчиња се сеќаваат како на позитивните искуства. Како одговор на бранот јавни критики, асоцијацијата изрази жалење во врска со тој артикал. Д-р. Johnson-иното страствено заговарање на научната слобода всушност било одбрана на правото на авторот да дискутира за „пријателскиот“ поглед на педофилијата!

За секој случај, оснажен со спремноста на Johnson да се однесува со контроверза, NARTH напиша молба барајќи дозвола да ги публикува научните средби во APA публикациите, исто како што го прават тоа и хомосексуалните организации. (Молбите на NARTH во минатото беа отфрлани.) Резултат? Добивме одговор, не од претседателот на APA, туку од Clinton Anderson, претседателот на Канцеларијата за хомосексуалци, лезбејки и бисексуалци. За жал, Anderson претставува политички различна група на луѓе – хомосексуални адвокати. Тој остро му се спротивствил на погледот на NARTH на хомосексуалноста и остро ги отфрла лечењето на претхомосексуалните деца. Да се испрати писмото од NARTH во канцеларијата на Anderson било како да се жалите на законските престапи во Градското собрание, која ќе биде проследена на полицијата. Секако, нашето барање беше отфрлено.

Aкo APA навистина сака научна отвореност, тогаш организации како што е NARTH мора да бидат повикани да учествуваат. Научната слобода бара вклучување на оние со поинакво разбирање на значењето и важноста на човечката сексуалност. Сепак, родителите тешко ќе најдат лекар истомисленик и треба да знаат како што е напишано овде, врата на APA всушност останува затворена за алтернативни погледи.”